Limnaios Yiannis
Καλλιτεχνικό Σημείωμα
Η δουλειά μου ήταν πάντα συνδεδεμένη με το σχέδιο και την ζωγραφική. Τα τελευταία χρόνια μελετώ τα θέματα και κυρίως τις τεχνικές της αναπαραστατικής ζωγραφικής, με κύριο άξονα την τεχνική του Chiaroscuro.
Τα θέματά μου είναι κυρίως ανθρωποκεντρικά. Πλάσματα παραμορφωμένα ή κατακερματισμένα, περιβάλλονται από διάφορα αντικείμενα, συνήθως άσχετα μεταξύ τους – τουλάχιστον φαινομενικά – κατασκευάζοντας αμήχανες συνθέσεις εμποτισμένες με σουρεαλιστικά στοιχεία και συμβολισμούς. Εικόνες βγαλμένες απ’ το υποσυνείδητο, με βασικό εργαλείο την «αυτόματη γραφή».
Το αναπάντεχο, το άγνωστο και το παράλογο είναι έννοιες που με γοητεύουν πάντα και κατ’ επέκταση ευδοκιμούν στην δουλειά μου. Μέσω της αναζήτησης αυτών των εννοιών προσπαθώ να διερευνήσω μύχιες ανησυχίες, προσωπικές καθώς και αιώνια ανθρώπινες, όπως η ελπίδα, ο φόβος, η ιδεοληψία, ο θάνατος. Επιπλέον με ενδιαφέρει να μεταφράσω σε εικόνα την σχέση του ατόμου με την κοινωνία. Πώς αυτή η πάλη είναι ή δύναται να απεικονιστεί μέσω του παραλόγου. Πώς το παράλογο τελικά προσπαθεί να εξηγήσει τον κόσμο και πώς η συνειδητότητα της θνησιμότητας λειτουργεί ως η αφετηρία της ανάγκης για επικοινωνία και κατ’ επέκταση δημιουργία.
Ξεκινώντας απ’ το Μπαρόκ και την δραματικότητά του, περνώντας, με μια κλεφτή ματιά, στον ρομαντισμό του Συμβολισμού, βρίσκομαι αντιμέτωπος με την φράση «ο θεός πέθανε», τον μηδενισμό της, το αμείλικτο ηθικό κενό που μας κληροδοτεί, αλλά φυσικά και τα νέα ενδεχόμενα και δυνατότητες που μας παρέχει. Έτσι οδηγούμαι στην φράση του DaDa «η τέχνη πέθανε», όπου ο μηδενισμός παίρνει τα ηνία της τέχνης οδηγώντας την, τελικά, σε υποσυνείδητες αναζητήσεις, μέσω του Σουρεαλισμού, προτείνοντας ένα ενδόμυχο βλέμμα – συμβαδίζοντας με την σχετικά νέα επιστήμη της ψυχολογίας. Επαναφέροντας την ανάγκη για την αποδοχή και εξήγηση του παραλόγου, του αδύνατου και του άδικου, τα οποία παραμένουν κρυμμένα σε κάθε πτυχή της ζωής. Εδώ μου κινεί την περιέργεια ο τρόπος με τον οποίο η κοινωνικοπολιτική διαμάχη μας οδηγεί - ως η γενεσιουργός δύναμη κάθε τέχνης και κριτικής σκέψης – στα ριζοσπαστικά avant – garde κινήματα, όπως το CoBra και η Καταστασιακή Διεθνής.
Όλες αυτές οι προσωπικές και καλλιτεχνικές ανησυχίες διαμορφώνουν το περιεχόμενο της δουλειάς μου και, συγχρόνως, είναι το βασικό περιεχόμενο της επικοινωνίας που επιζητώ να πετύχω με το κοινό.
Artist Statement
My artistic work has always been linked to drawing and painting. The last few years I am studying the subjects and principally the techniques of figurative painting, using as keystone the technique of Chiaroscuro.
My themes are mainly anthropocentric and figurative. Creatures distorted or fragmented, surrounded by various objects, mostly irrelevant to each other – at least seemingly – which construct awkward compositions imbued with surreal elements and symbolic meanings. Images plucked from the subconscious, as one of my most important starting points for each work is an “automatic” procedure guiding the outcome into fulfillment.
The unexpected, the unknown and the absurd are things that always fascinate me and conclusively thrive in my work. Through these concepts I try to investigate inmost concerns, personal but also eternally human, such as hope, fear, obsession, death. In addition I am interested in translating the relationship between the individual and society. How this struggle is or can be depicted through the absurd. How the absurd ultimately tries to explain the world and how consciousness of mortality, operates as a starting point on the need for communication and consequently creation.
Beginning from Baroque and its drama, passing, with a peek at the romanticism of Symbolism, I find myself confronted with “god is dead”, its nihilism, the relentless moral vacuum that it bequeathed and of course the new possibilities and potentials it has provided. This leads me to DADA’ s “art is dead”, where nihilism takes the reins of art driving it, eventually, into subconscious quests, through Surrealism, suggesting an internal gaze – hand in hand with the relatively new science of psychology. Reinstating the need to accept and explain the absurd, the impossible and the unfair, lying hidden in all aspects of life. Here I find myself intrigued by the way sociopolitical conflict leads us – as the chargeable force of all art and critical thinking – to the radical avant-garde movements, such as CoBrA and Situationists International.
All these personal and artistic concerns shape the content of my work and, simultaneously, are the basic contents of the communication I wish to achieve with the public.
*Cassia is a material used for painting wood. Usually has a dark brown color.